Έρευνα: Πόσο συνηθισμένοι είναι οι τραυματισμοί στο κεφάλι στον εγκιβωτισμό;

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα από Made4fighters, η πλειοψηφία των μπόξερ (58%) έχει βιώσει συμπτώματα που σχετίζονται με τραυματισμούς στο κεφάλι.

Οι τραυματισμοί στο κεφάλι μελετήθηκαν καλά στο αμερικανικό ποδόσφαιρο, αλλά άλλα αθλήματα επαφής, όπως ο εγκιβωτισμός, υστερούν στην έρευνα. 

Τα τελευταία χρόνια, υπήρξε μεγάλη προσοχή γύρω Χρόνια τραυματική εγκεφαλοπάθεια (CTE), η οποία είναι μια σοβαρή, μόνιμη διαταραχή του εγκεφάλου που συσχετίζεται με επαναλαμβανόμενο τραύμα κεφαλής. Το 2017, α μελέτη Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of the American Medical Association διαπίστωσε ότι το 99% των παικτών NFL είχαν μεταθανάτια στοιχεία της CTE. Κατά το συνδυασμό των ποδοσφαιριστών του γυμνασίου, του κολλεγίου και του NFL, η CTE διαγνώστηκε στο 87% των παικτών.

Λόγω της φύσης της πυγμαχίας, κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι τα επαναλαμβανόμενα χτυπήματα στο κεφάλι είναι κοινά. Οι συγκρούσεις μπορεί να είναι μικρές, αλλά ακόμη και οι μικρές επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις μπορούν να οδηγήσουν σε CTE που είναι μόνιμη και ανίατη. Εάν η πλειοψηφία των Αμερικανών ποδοσφαιριστών έχουν CTE, πόσο ανήσυχοι πρέπει να είναι οι μπόξερ;

Θέλαμε να μάθουμε πόσο συνηθισμένοι τραυματισμοί στο κεφάλι είναι μεταξύ των μπόξερ. Έτσι, ερευνήσαμε 45 μπόξερ για να μάθουμε. Έχουν κυμαίνονταν από αρχάριους σε άτομα που ανταγωνίζονται σε επαγγελματικό επίπεδο.

Είναι οι μπόξερ ασφαλείς από σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι και CTE; Ας βουτήξουμε στα δεδομένα. 

Δεν εκπλήσσει το 100% των παρακολούθησης των μπόξερ, δήλωσε ότι έχουν βιώσει ένα χτύπημα στο κεφάλι. Είναι μέρος της φύσης του αθλήματος. 

Ένα χτύπημα στο κεφάλι δεν εγγυάται ότι ένα άτομο θα αναπτύξει τραυματισμό στο κεφάλι. Ωστόσο, είναι σημαντικό να δημιουργηθεί μια βασική γραμμή για να συγκριθεί με άλλες πολεμικές τέχνες. 

Ορισμένες πολεμικές τέχνες, όπως το Aikido, για παράδειγμα, είναι πιο αμυντικές και ως εκ τούτου είναι δυνατόν να περάσετε από πρακτικές χωρίς να λαμβάνετε ένα μόνο πλήγμα στο κεφάλι.

Η δύναμη πίσω από το χτύπημα έχει επίσης σημασία. Μια αδύναμη γροθιά μπορεί να μην αφορά όσον αφορά τους τραυματισμούς στο κεφάλι, αλλά το μόνο που χρειάζεται είναι ένα χτύπημα με σημαντική δύναμη για να προκαλέσει διάσειση.

Οι συμμετέχοντες στη μελέτη ανέφεραν ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων.

Η πλειοψηφία (58%) των μπόξερ ανέφερε ότι βίωσαν έναν μικρό πονοκέφαλο είτε κατά τη διάρκεια είτε μετά από μια προπόνηση ή ανταγωνισμό. 

Ενώ οι μικρές πονοκεφάλους, η ζάλη, η ναυτία ή ο εμετός είναι συμπτώματα που μοιάζουν με διάσειση, είναι επίσης κοινό να βιώνετε αυτά τα συμπτώματα μετά από υπερβολική διερεύνηση ή βαριά σωματική δραστηριότητα. 

Τα συμπτώματα διάσεισης είναι ασαφή. Μπορούν εύκολα να διαγραφούν ως πόνοι και πόνοι, φυσική εξάντληση, γενική ομίχλη εγκεφάλου ή ακόμα και το κοινό κρύο. Επιπλέον, τα συμπτώματα των διάσεων μπορούν να εμφανιστούν ημέρες ή εβδομάδες μετά το αρχικό τραύμα, γεγονός που μπορεί να δυσκολευτεί να αναφέρει την αυτο-αναφορά.

Δεν μπορούν να αντληθούν συγκεκριμένα συμπεράσματα από αυτό το σύνολο δεδομένων, αλλά τα ευρήματα σίγουρα δικαιολογούν τη συνεχιζόμενη έρευνα. Η τακτική εμφάνιση συμπτωμάτων όπως η αμνησία (18%), η ομιλία (20%), ο ύπνος (27%) και τα προβλήματα συγκέντρωσης (31%) αφορούν λόγω της συσχέτισης τους με τις συγκρούσεις και το CTE.  

Μερικοί ανεκδοτικά στοιχεία Προτείνει ότι η κοινότητα πυγμαχίας τείνει να σκουπίζει τη σοβαρότητα των εγκεφαλικών επεισοδίων κάτω από το χαλί. Ωστόσο, άλλες αναφορές υποδεικνύουν ότι πολλοί μπόξερ παίρνουν την υγεία του εγκεφάλου πιο σοβαρά από άλλα αθλήματα επαφής, όπως το ράγκμπι.

Αυτό δακτυλογραφεί με τα ευρήματά μας, με περίπου 50:50 χωρισμένες απόψεις για μακροπρόθεσμες συνέπειες για την υγεία των τραυματισμών στο κεφάλι. Η μικρή πλειοψηφία των μπόξερ (53%) ανέφερε ότι δεν ανησυχούσαν για πιθανές μακροπρόθεσμες συνέπειες για την υγεία από τυχόν τραυματισμούς στο κεφάλι που έχουν βιώσει. Το 47%, από την άλλη πλευρά, δήλωσε ότι ανησυχούν.

Ωστόσο, είναι πιθανό ότι ορισμένοι μπόξερ, ειδικά εκείνοι που βρίσκονται σε αρχάριους, δεν έχουν βιώσει καμία διάσειση στη διάρκεια της ζωής τους, οπότε δεν θα είχαν κανένα λόγο να ανησυχούν.

Υπάρχει μια μεγάλη απόκλιση μεταξύ του πόσες διάσεψεις μπόξερ πιστεύουν ότι είχαν και πόσες συγκρούσεις έχουν διαγνωστεί.

Πρώτον, ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες πόσες συγκρούσεις πιστεύουν ότι έχουν βιώσει. Σχεδόν 2 από τους 3 μπόξερ στη μελέτη μας πιστεύουν ότι είχαν τουλάχιστον μία διάσειση.  

Ωστόσο, 73% των συμμετεχόντων Είπε ότι ποτέ δεν έχουν διαγνωστεί με διάσειση από ιατρικό επαγγελματία. 

Αυτή η ασυμφωνία θα μπορούσε να προκληθεί από διάφορους λόγους:

• Πρώτον, δεν ζητήσαμε από τους συμμετέχοντες τη σοβαρότητα των υποτιθέμενων συγκρούσεων τους. Είναι πιθανό οι μπόξερ με μικρά συμπτώματα να μην αναζητούν θεραπεία λόγω συμβουλών θεραπείας από προπονητές, διαιτητές ή συνομηλίκους. Όταν κάποιος παίρνει μια μικρή διάσειση, οι προπονητές ή οι πρώτοι ανταποκριτές μπορούν να τους πουν να ξεκουραστούν, να περιορίσουν τους χρόνους οθόνης και να αποφύγουν το αλκοόλ. Ενώ συνιστάται πάντα να ελέγχετε από το γιατρό σας, ορισμένοι μπόξερ μπορεί να λάβουν αυτή τη συμβουλή και να παραιτηθούν από το γιατρό.

• Επιπλέον, η έλλειψη ασφάλισης υγείας μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες όπου το κόστος υγειονομικής περίθαλψης είναι υψηλό. Ορισμένοι μπόξερ χωρίς ασφάλιση υγείας ενδέχεται να μην είναι σε θέση να αντέξουν οικονομικά ιατρικούς ελέγχους ή ραντεβού, ακόμη και για μέτρια έως σοβαρά συμπτώματα.

• Ίσως οι συγκρούσεις που είχαν οι περισσότεροι από τους ερευνητές μπόξερ ήταν σχετικά μικρές, γεγονός που τους επέτρεψε να αισθάνονται άνετα να θεραπεύουν στο σπίτι χωρίς να συμβουλεύουν έναν γιατρό.

• Τέλος, υπενθυμίζουμε ότι περίπου το 53% των μπόξερ ανέφεραν ότι δεν ασχολούνταν με μακροπρόθεσμες συνέπειες για την υγεία από τραυματισμούς στο κεφάλι. Εάν αυτό είναι αλήθεια, τότε αυτοί οι μπόξερ πιθανότατα δεν θα ήταν εύκολα πεπεισμένοι να πάνε να πάρουν μια επίσημη διάγνωση από έναν ιατρικό επαγγελματία.

Εδώ είναι τα καλά νέα: Η συντριπτική πλειοψηφία των μπόξερ (87%) περιορίζει την επαφή κατά τη διάρκεια της κατάρτισης για να ελαχιστοποιηθεί οι τραυματισμοί στο κεφάλι. Αυτό σημαίνει ότι οι ασφαλείς πρακτικές κατάρτισης πιθανότατα παρατηρούνται στα γυμναστήρια και τα στούντιο πυγμαχίας. Είναι πιθανό ότι ο περιορισμός της ποσότητας των χτυπημάτων στο κεφάλι που συμβαίνει στο δακτύλιο κατάρτισης μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του κινδύνου που έρχεται με τη συμμετοχή σε ένα εγγενώς βίαιο άθλημα.  

Εδώ είναι τα κακά νέα: Μόνο το 27% των μπόξερ χρησιμοποιούν σταθερά έναν προφυλακτήρα όταν πυγμαχικά ή εκπαίδευση. 

Είναι πολύ δύσκολο να αποφευχθούν εντελώς οι τραυματισμοί στο κεφάλι στην πυγμαχία. Με βάση Έρευνα με τα χρόνια, είναι πιθανό ότι οι φρουροί της πυγμαχίας δεν θα σταματήσουν ολόκληρο το αντίκτυπο του χτυπήματος, αλλά μπορούν να βοηθήσουν στην προστασία του κεφαλιού από περικοπές, μώλωπες, γρατζουνιές. Ορισμένα ανέκδοτα στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι μπόξερ συμφωνούν με το πλεονέκτημα της χρήσης φρουροί Κατά την κατάρτιση, απλά όχι σε ανταγωνισμό.

Γιατί δεν είναι περισσότεροι μπόξερ που φορούν φρουρούς κεφαλής όταν πυγμαχούν ή προπονήσεις; Ίσως οφείλεται σε μια διαδεδομένη πίστη σε ορισμένες κοινότητες πολεμικών τεχνών που κατευθύνουν τους φρουρούς οδηγούν σε αυξημένες διάσεψεις. Αυτή η αφήγηση διαιωνίστηκε από τη Διεθνή Ένωση Πυγμαχίας (AIBA) και την Ολυμπιακή Επιτροπή όταν δήλωσαν ότι η αφαίρεση του γεμισμένου κεφαλιού μειώνει τις εγκεφαλικές επεμβάσεις για τους άνδρες μπόξερ. Το AIBA δήλωσε ότι αυτή η μελέτη Από το κλινικό περιοδικό της αθλητικής ιατρικής υποστηρίζει την αξίωσή τους, αλλά είναι ψευδές.

Οντως, Η εν λόγω μελέτη δεν παρακολούθησε καν τις διάσεψεις. Χρησιμοποίησε στάσεις από τους διαιτητές στο δαχτυλίδι λόγω τραυματισμών που έδωσαν στοιχεία για τις Concussions.in Reality, Boxing φρουροί Κάντε τη δουλειά τους καλά. Οι φρουροί της κεφαλής πυγμαχίας δεν προορίζονταν ποτέ να προσφέρουν προστασία θαύματος από τις διάσεψεις. Προστατεύουν το πρόσωπο και το κεφάλι από τραύμα του προσώπου, όπως τραυματισμούς, τραυματισμούς μαλακών ιστών και αυτί κουνουπιδιού.

Η πλειοψηφία των μπόξερ (62%) συνέχισε να ασκεί ή να ανταγωνίζεται παρά το γεγονός ότι αντιμετωπίζει συμπτώματα τραυματισμού στο κεφάλι. Η επανάληψη της σωματικής δραστηριότητας πριν από μια τραυματική εγκεφαλική βλάβη έχει επουλωθεί πλήρως ζητήσει πιο σοβαρή ζημιά. 

Είναι δύσκολο να εξαχθούν συμπεράσματα από αυτό το σημείο δεδομένων λόγω του γεγονότος ότι τα συμπτώματα τραυματισμού στο κεφάλι είναι υποκειμενικά. Αυτή η έρευνα δεν διέκρινε επίσης μεταξύ τραυματικών εγκεφαλικών τραυματισμών και τραυματισμών τύπου μαλακού ιστού, όπως περικοπές και μώλωπες. 

Απαιτείται περισσότερη έρευνα για να κατανοήσουμε πλήρως πόσο συχνά οι μπόξερ υποβάλλονται σε επαναλαμβανόμενο τραύμα του κεφαλιού πριν οι διάσεψεις τους έχουν επουλωθεί πλήρως.

Πολλοί Αμερικανοί ποδοσφαιριστές έχουν αναφέρθηκε ανέκδοτα Αισθάνονται πίεση από τους συνομηλίκους και τους προπονητές να συνεχίσουν να παίζουν ακόμη και αν τραυματιστούν. Μερικοί θα αποφύγουν ακόμη και να αποκαλύψουν τους τραυματισμούς τους στο ιατρικό προσωπικό, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να ανταγωνίζονται.

Υπάρχει αυτή η ίδια δυναμική στην πυγμαχία; 

Τα δεδομένα υποδηλώνουν ότι οι περισσότεροι μπόξερ δεν αισθάνονται πιεσμένοι να συνεχίσουν να ανταγωνίζονται εάν υποψιαστεί ένας τραυματισμός στο κεφάλι. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι η πυγμαχία είναι ένα ατομικό άθλημα, ενώ το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Θα μπορούσε επίσης να οφείλεται σε υποχρεωτικές διακοπές από τους διαιτητές όταν εμφανίζεται τραυματισμός στο κεφάλι και οι ιατρικοί επαγγελματίες του ριγκ -ριγκ που παρακολουθούν στενά. 

Ο εγκιβωτισμός δημιουργεί μια διαφορετική κοινότητα από άλλα αθλήματα επαφής και είναι αναζωογονητικό να βλέπεις ότι η πλειοψηφία των μπόξερ αισθάνεται ασφαλής για να ακούει το σώμα τους και να σταματήσει όταν χρειάζεται.

Παρόλα αυτά, το 15% των μπόξερ που αισθάνονται ότι η πίεση των ομοτίμων είναι ανησυχητική, ειδικά όταν η υγεία του εγκεφάλου είναι στη γραμμή.

Μερικοί αθλητές πιστεύουν ότι ένας γιατρός δεν μπορεί να «κάνει» τίποτα για να αντιμετωπίσει μια διάσειση. Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι οι συγκρούσεις βαθμού 1 συνήθως αντιμετωπίζονται με ανάπαυση. Ευτυχώς, τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η πλειοψηφία των μπόξερ θα αναζητούσε θεραπεία για μια διάσειση. 

Αυτό θα μπορούσε να οφείλεται στο γεγονός ότι η πυγμαχία έχει διαφορετική κουλτούρα από το αμερικανικό ποδόσφαιρο ή επειδή υπάρχει περισσότερη ευαισθητοποίηση και έρευνα τώρα για τον μακροπρόθεσμο αντίκτυπο των εγκεφαλικών επεισοδίων. Οι μπόξερ συχνά παρακολουθούνται στενά στο δαχτυλίδι τόσο από τους διαιτητές όσο και από τους επαγγελματίες του ringside για σημάδια τραυματισμών στο κεφάλι, έτσι κατανοούν τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Απαιτούνται περισσότερες έρευνες για την εξαγωγή οριστικών συμπερασμάτων σχετικά με τη επίπτωση των τραυματισμών στο κεφάλι στον πυγμαχία.

Περισσότερη εκπαίδευση σχετικά με τους τραυματισμούς στο κεφάλι μπορεί να βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι οι μπόξερ γνωρίζουν τα συμπτώματα μιας διάσεισης που πρέπει να γνωρίζουν, τα οποία μπορούν εύκολα να μιμηθούν εκείνα από υπερβολική άσκηση, άσκηση και διάφορες άλλες ασθένειες. Επιπλέον, είναι σημαντικό οι εκπαιδευτές και τα γυμναστήρια να δημιουργούν ένα ασφαλές χώρο. Δεν υπάρχει καμία ντροπή να σταματήσει εάν ένας μαχητής τραυματιστεί.

Ενώ η CTE κερδίζει περισσότερη ευαισθητοποίηση τα τελευταία χρόνια, είναι σημαντικό οι μπόξερ να καταλάβουν πόσο σοβαρό είναι. Ένα άτομο μπορεί να αναπτύξει CTE από πολλαπλές επιτυχίες στο κεφάλι, ακόμη και αν αυτές οι επιτυχίες δεν παράγουν συμπτώματα. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να "αισθάνεστε" σαν να έχετε μια διάσειση για να ζήσετε επιζήμια εγκεφαλική βλάβη. Τα συμπτώματα της CTE πρέπει να εξηγούνται λεπτομερώς τόσο στους μπόξερ όσο και στους προπονητές. Επιπλέον, οι προπονητές θα πρέπει να είναι προληπτικοί για να βεβαιωθούν ότι οι αθλητές δεν επιστρέφουν στην πρακτική ή τους διαγωνισμούς με τραυματικό εγκεφαλικό τραυματισμό.

Τελικά, η κοινότητα πυγμαχίας θα πρέπει να συνεχίσει να πιέζει για περισσότερες αξιολογημένες από ομοτίμους έρευνα, ασφαλή κατάρτιση και μια υποστηρικτική κοινότητα για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων.

Ερευνήσαμε 732 πολεμικούς καλλιτέχνες. Για τους σκοπούς της παρούσας έκθεσης, αναλύθηκαν απαντήσεις από άτομα που ανταγωνίζονται μόνο στην πυγμαχία (n = 45). Το 13% των ερωτηθέντων ήταν γυναίκες και το 87% ήταν άνδρες. Το 23% του κιβώτια στα επαγγελματικά επίπεδα, το 59% ταυτοποιήθηκε ως ενδιάμεσοι μπόξερ και το 18% ήταν αρχάριοι.